درددلی پرازاشتباه

یک چین که می نشیند به پیشانیت

فریاد زخشم برآری توازسینه ات

که فلان فلان شده ش..............

دیدی چه آورده ای به روزگاروبرسرم

آنقدرتوبالا وپائین می کنی مرا

امروز به پیش می کشی  وفردا پس می زنی مرا

گل می دهندزخمـــهای ناسوربدنم

ازدشنه هائی که تونشاندی برتنم

پرسه می زنم هرروزتمام شهررا

تابهرتوبگیرم این کرم وآن رنگ را

آخرعزیز دلم من چه گناه کرده ام

هرروز تو با مشت ولگد می زنی برسرم

تاکی زرفتارخویش کلافه ام می کنی

جانم به لب می رسانی و خوارم می کنی

صحبت یک روز و دوروز نیست می کنم درد

کام مرازهرعسل کردتلخ

آخر زکوره در می روم وشاعر می شوم

از سطر اول تا به آخر می کشم درد

می نویـــــــــــــــــــــــــسم درد،درد،در...