امروز پر از قافیه و شعر و سرودم

امروز پر از قافیه و شعر و سرودم
از سینه برآید به نشان آتش و دودم
این آتش و دودم که برآید ز درونم
اسپند غزل باشد و هم عنبر و عودم
مستم ز غزل این سبب امروز نباشم
در بند فنا یا که بقا یا که وجودم
هنگام سرودن که غزلها بسرایم
نه فکر زیان باشم و نه عاید و سودم
تا معتکف خانه تو گشم ازیرا
هر مصرع و هر بیت شده تارم و پودم
پایان غزل بر همه یاران برسد خوش
از جانب من شکر و سپاسی و درودم
خوش می روم اندر خمشی آخر هر شعر
چون در خمشی من همه در حال سجودم