اینجا شهر دیوانگان است

منم اینجا

بسی تنها و درمانده

اینجا کسی است که مدت ها بی تو مانده

اینجا شهر دیوانگان است

شهر من...

شهری که من در دنیای بی تو بودن برای خودم ساخته ام

مدتهاست که نگهبانان امید را بر برج های دلم استوار ساخته ام

اما آنان هیچ گاه خبر آمدنت را برایم نمی آورند

و امیدم بس نا جوانمردانه نا امید می شود

در کنج این شهر فانوسی است

مردمان این شهر گویند نامش عشق است

فانوسی که همیشه روشن بوده با نور عشق

و شوق دیدنت...

و باز ...

من اینجاهستم

امیدوار و عاشق...

چون فانوسی که در دریای ژرف تاریکی

بازهم عاشق روشنی است...