شوق چشم ، لرزش دست

این غزل تقدیم توست ( از قدیم گفتن حرف رو بنداز زمین صاحبش بر می داره )  

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ای شرر آفتاب ، طعنه زنِ ماهتاب

لطف نما امشبم ، بر منِ مسکین بتاب

بوی خوش زندگی ، دلیل بالندگی

حال خوشم را مکن ، باز به آهی خراب

باده ننوشم دگر ، حال خرابم نگر

از عطشت دلبرا ، میکده گشتم سراب

شیوه ی تو دلبریست ، رسم تو افسونگریست

چشم تو جادو کند ، ساحره ی بی کتاب

دلبر تن ناز من ، یار خوش آواز من

این دل من را بخوان ، سوی خودت بی حساب

قلب تو همچون صدف ، عشق تو مانند برف ( 1)

هست دو چشمان تو، در صدفم دُرِّ ناب

شوق دو چشمان تو ، لرزش دستان من

می کند این حال خوش ، دیده ی من را پرآب

( احسان )

(1) عشق تو مانند برف  ( بیت ششم ، مصرع اول )  = عشقی که به پاکی و سفیدی برف است

دوستان تعبیرش نکنند به زود آب شدن برف