رفتن تو

یه طوفان غریبی هست که تو احساسم پیدا شده
نمی دونم شاید نادیده بگیرم شایدم قصه جداییمونه
یه قاب عکس خالی و یه آسمون ماتم
دارم می شمارم لحظه هامو شاید برگردی به خونم
رفتن تو یه فاجعه اس که بی تکراره بی تکراره
تو عمق فکر تو بودن نفسهام شمارش افتاده
شمع شعله ی عشقم داره کم کم میسوزه
الان که می بینی این خاکستره که مونده
یک طرف دلواپسی یک طرف جاده خالی
بی تو مگه میشه که موند نه زندگی نه عشقی
مهلت موندن نداشتی آخه چاره دردی نداشتی
ترک کردی منو به سادگی بردی نور و روشنایی