در امتداد جاده

در امتداد جاده می روم

از لا به لای کوه های بلند

تا تلاطم ابرهای فیلبـــــند

از ساحل گیسوم   از تونـل

تا خلخـالِ ناب ،  تا پونِــل

با ترانـه ای از جان لنِن

می روم تا برسم

به هوایی که دوستش دارم  ...

می روم تا بلندای تالِش

به سمت عمقِ آرامش

و سوار بر اسب های سوباتان

جنگل ها را خواهم پیمود

در امتدادِ جاده اما

من هستم و بارانی که بی انتها می بارد

و فاصله ای دور از تو

از تویی که دوستت دارم

مثلِ باران، پاک و نم نم

مثل دوستت دارم های هر دَم

مثلِ ...

بی خیال! ،  یک روز برمی گردم  ...