دیوانگی من و دل

من و دیوانگی امشب عالمی داریم

ز خود بی خود شده کاری نداریم

ز بس دور گشته از من این یار

زدیم بر طبل بی عاری جایی نداریم

نگاه یار نامهربان است صد افسوس

ز بس دیدیم بی مهری حالی نداریم

میون میخانه من و دل مگین نشستیم

درون سینه دردهای کهنه داریم

سر کوی بلند را هر دم نظاره

چشم در انتظار یار داریم

دریغ از این زمونه که جدا کرد

مرا بر اخم  یار مبتلا کرد

اگر خندان شود نوگل من

کند جان را به قربانش دل من