رنگ من خاکستری

نه سپیدم
نه سیاه
رنگ من خاکستری
قلب من رنگ خزان
در دلم صبحی سپید
صبحی از جنس غروب
میون شهر شلوغ
گم می شم تو این  همه عشق و  تردید و دروغ

                     رنگ من هرچی که بود

                              رنگ من هرچی که شد

 از رخم پریده شد
 دل من رنجید  و سوخت
             غم به من تنیده شد.
یک سوال  دارم خدا
      چند دفعه سر بزارم من به دعا
هدفت چی بود بگو
     حکمتت چی بود خدا
   از ازل درد به  روحم دمیده شد

مرغ خوشبختی ز من  رمیده  شد

بهترین لحظه عمر
      شاد ترین روز های من
           دو تا لحظه بود و بس

عشق برام مثل نفس

اما روحم در قفس

           در دو روز مختلف
                 هردو بر هم متضاد.
                           ولی هر دو شاد شاد.

غیر از این دو هرچه بود .

           همه درد و  اشک و    آه.

حکمتت چی بود خدا...زندگی ام شده تباه.

روز ازدواجم و بعد از اون روز طلاق

                                                                                      اسامه

دوستان عزیز میدونم شعرم مثل خودم داغونه  به بزرگی خودتون ببخشید.

برای همه شما آرامش  آرامش و بازهم آرامش را آرزومندم