دیوانه

می بــده دیـوانه ی دیـوانه شـوم
 

مست برون از در میـخانه شـوم
 

غَلت خورم لِی لِی ِرقصانه زنم
 

داد کـشم نعــره ی بـبـرانـه کنـم
 

می بـده تـا عـقل به پیکـار کشم
 

دشـمـنِ احســاس بر دار کـشــم
 

نـیـزه فــرو بر دل تزویـر کـنم
 

در تن دزدان همه شمشیـر کـنم
 

می بـده آنقـدر که بیگـانه شـوم
 

قــاتل زنجـیری ِ دیـوانـه شـوم
 

هربَد وزشتی همه را نیک کنم
 

در سـر بی عـاطفه شلـّیک کنم
 

می بده آنقـدر که مدهـوش شوم
 

بیخبرازچشم و سروگوش شوم
 

بنـد کـشم قـاضی و شـلاق زنم
 

بر تن رشـوه گیر صد داغ زنم
 

می بده تا بیخبرازخـویش شوم
 

تیــغ کـشم حـامی درویش شوم
 

قطع ز تن دست سـتم کـارکـنم
 

فـاش ، بی واهـمـه اســرارکنم
 

می بـده بـا فـقـر گـلاویـز شوم
 

بَررَگ آن دشنه ی لب تیزشوم
 

تـیـشه بسازم لـبه را تـیـز کـنم
 

خـرد بـدان گـردن تبعـیض کنم
 

می بده تا صیحه زنم جار کشم
 

داد ز تـنـهــایـی دلـــدار کــشـم
 

خاک ره ِ رهـبر ِ فرزانـه شوم
 

یاور ِ بی منت و بی چانه شوم