خزان عمر

رسیده خزان ای عزیزان امان

که ما پیر گشته شما ها جوان

پدر خسته ،مادر شکسته کنون

تو گویی زگردونه گشتیم برون

سزا نیست حالا که افتاده ایم

چو هستیم گویی که ما خفته ایم

روا نیست ،اکنون که ما گشته پیر

زبان زخم بر ما زنی یا که تیر

چه خوردی نمک ها ز دامان ما

شکستی نمکدان و سامان ما

تو را ای پسر من نبخشم ولی

برو در پناه خدای علی

چه لاف ها: که من این چُنینم پدر

نزاده فلک همچو من یک پسر

چو دوران ما گشت ودور تو شد

درشتی بکردی و جور تو شد

مپندار پیری همیشه مراست

جوانی سر آغاز این ماجراست

که گر صبر پیشه کنی ای شباب

بسا می شوی هم تو پیر و خراب

کنون در جوانی تو اندیشه کن

جوانمردی و راستی پیشه کن

که گر زنده مانی، ببینی خزان

شود گرد پیری به سویت وزان

بیا پس مکن ،ظلم و بد طینتی

که با خوبی و عشق درقربتی

به یاد آر بهر تو گشتیم پیر

که حالا قوی پنجه هستی چو شیر

مبادا کنی سستی و کاهلی

که رندان بگویند تو جاهلی