دریای عشق

از غزل خون می چکد!سنگ صبور دل کجاست؟

هر شبم،شام غریبان!شمع این محفل کجاست؟

گفته بودی:پای اشکت،جان ناقابل دهم

گریه هیچ!از دست رفتم...جان ناقابل کجاست؟!

ای که حالا عاشقانت،پشت در صف می کشند!

اولین عشق تو بودم!حق آب و گل کجاست؟

آنهمه تخم وفا،،در سرزمینت کاشتم...

طعمه ی مور و ملخ شد؟!پس بگو حاصل کجاست؟

آمدم ،گفتی برو!روزی که مجنونی بیا

صد بیابان گشته ام!حالا بگو منزل کجاست؟

اینهم از شرط جدیدت:باید عاقل تر شوی!!

بعد از آن شوریدگیها،عقل کو!؟عاقل کجاست؟

پشت حرف و ادعا ها،هر چه بادا باد بود

جایگاه عشق در، قوم بنی هندل کجاست؟

من به هر ساز تو رقصیدم!ولی آخر چه شد!؟

می روم شاید بدانی،حق کجا...باطل کجاست!

این تو و دریای عشقت!جذر و مدش مال تو

من که تی پا خورده ی موجم،بگو ساحل کجاست؟