دو بیتی های زمانه

دو بیتی  های زمانه

تو شاگردی بیاموز آنچه سر داد

نخور غم بی هدف از دست استاد

بشور آن لوحه ی قلبت ز تلخی

زمانه خاطراتت گردد آباد

***

تناقض دور کن جان از عرب را

اگر آموختی علم از ادب را

همه مخلوق و خالق را یکی هست

به روز انداختی زهدت نه شب را

***

کلام بی شماری دارم ای دوست

به دلداری نشستن با تو نیکوست

نگو نازی نگو تازی نگو مست

بگو از عشق ذاتی زاده پر روست

***

صفای دوستان در دل امین است

خریدارم تن و جانم رهین است

بیا در لوح دل آسوده بنشین

دلم سر سبز چون موج زمین است

***

دلم در دست قصابی گرفتار

طنابی سخت بسته بر سر بار

هر آن لحظه و تیغش شد نمایان

خدایا راه چاره بسته انگــــار

***

زمانه قلب من صد پاره کرده

مرا از شهر خود آواره کرده

دلم خسته شده از درد غربت

صمیمانه دلم بیچاره کرده

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 11/09/1392