پند..

تا به کی با بوی زلفی دل پریشان می شوی
با نگاه مست و مخموری تو حیران می شوی

تا ببینی مه رخ مه پاره ی سیمین تنی
اختیار از کف دهی سرو خرامان می شوی

آفتاب روی خوبان چون نوردد جان تو
دیده بر دل می نهی یکباره از جان می شوی

سالها رفتی و دیدی حسن دل دادن به غیر
ره به کویی می بری کاخر پشیمان می شوی

عمر یاس و برگ گل از مهر خوبان بیشتر
مهر مهرویی نچیده سهم حرمان می شوی

چشمه ی مهر پری رویان ز بی مهری پر و
گر وفا خواهی ز بستان در بیابان می شوی

لطف زیبا بین و زیبا روی را دل برمبند
عاقبت افزون شود دردت نه درمان می شوی

نیاکوئی لنگرودی