سیاهی سپید

قدمی درین شهر اشفته برداشت

به امید بیداری خفتگان

به امید نجات مردگان

به امید به بند کشیدن محاسن در ریا

به امید حسرت روزهای وداع

به امید اشک دوباره اسمان بر زمین

اسمانی که بغض کرده از ستم  ستم دیدگان

به امید تکه ای نان

به امید سهمی از سهم های گران

به امید سرد کردن جای گلوله و مشت بر بدنهای بیدار

اما بگو چه دید

تو بگو قلم تو که شاهد بودی

دفترهایی  پاره

دخترانی اواره

صلیب های از اسمان اویخته

مردان و زنان ریخته

ریخته بر خاک و خون

خون می ریخت و خاک می بلعید

تن زخمیشان را

دیر امده بود دیر

قیامت بلوا کرده بود

قیامت گلوله به استبداد و جبر

به اتهام یک چرا

چرا به گرسنگی کودکی

که مادرش ابی برای تر کردن لبانش نداشت

خیلی دیر شده بود

به زور گلوله

یزید را باید به پاکی  یاد میکردی

حر شو درین میدان که حق و ناحق را

دستان تفنگ به دست

برابر کرده

تو بگو حق با کیست!!!

با تشکر ازشما دوستان نقدی اگه باشه خوشحال میشم از خوندنش