باران گرفت

ابر چشمم مثل هرشب آمدو بارن گرفت

در شب صحرای جانم باز شعری جان گرفت

گفتم از ناز دوچشمان تو بنویسم غزل

دفترم چرخید وراهی در دل طوفان گرفت

قصه ام هر چند تاریک است او شد روشنم

زندگی هرچند مشکل او به من آسان گرفت

بوی یاس و بوی داوودی گرفته کلبه ام

خانه ی قلبم ولی بوی خوش ریحان گرفت

رنجها بردم شنیدم درد را در مثنوی

تا غزل درخانه  جانم سرو سامان گرفت

نیمه شب اندوه من رقصید سمت آسمان

در میان دفتر من بارش کیهان گرفت