نویسنده ای عادی

از انتظار هم گذشته ام
یک بغض کهنه
در گلویم قندیل بسته است
واژه های تشنه ، حرفهای ناگفته
در درونم منتظر مانده اند
به هوای بازگشت تو
ساکت مانده اند
زخمی یک احساس نابم
بر سر دوراهی ایستاده ام
با خود فکر میکنم
از کدام راه بروم به او میرسم
 زمستان پارسال رفتی
و قول دادی
با اولین بارش پاییزی برگردی
باران ها بارید و تو نیامدی
نمیدانم
تو بد عهد شدی
یا من فصل ها را به اشتباه ورق زده ام
روزگاری
نویسنده ای عادی بودم
از عشق مینوشتم و خود عاشق نبودم
اکنون فهمیده ام
چقدر دور از خودم زندگی کردم ..
عبدالله خسروی (پسرزاگرس)