نیما

21 آبان

نیما

ای سرو کوهی

ایستاده بر اسارت دلگیر روزگار

هنوز از پس سال ها

شکننده می نگری

ای پایدار پاینده

همیشه پیش روی پنجره ی ذهنم

تنها نسیمی که می وزی

تا هوای خسته ی این اتاق را برگردانی

تا کویر از چشم ها آباد شود

و امید از لب های تو

به رویم لبخند می زند

تا شعله ی شمع دریای دل را

دست های نفت آلوده ی دنیا

خاموش نگرداند

تا با تو

کاشی های آبی مان

آبی تر شوند

اردی بهشت 75