دلاور مَـکــُّــرانم

( دلاور مَکــُّرانم )

1) در این چاهان به چشم آید دو صد چاه* وَ حُسن هرستاره بهترازماه

2) بلوچستان تو باشی؛همچو معدن* تویی تو ؛ این جهان را زیورِ تن

3) به هرگوشه عجایب درتوموجود*ازاین حُسنت دلم چیده دوصد سود

4) وَ چاهانم در این بُستان عجب تر * پُراز مِهراست ومردانش سِکندر!

5) عجب سخـت است ایـــن دردِ جدایی * دل مجـنون نمی بــیند رهایی

6) نمی دانی چه گـُـــــلها دیــــدم آنجا * همه لطف همـه خوب مُصفـّـا

7) چه اشعاری از آن مردان عاقل*به سنگ کــُه رقـم خورده ز صد دل

8) پُر ازسنگر؛بدیدم کوه شاهوی* نه یک چشمه درآنجا بُد نه یک جوی

9) در آن کوهها مــحبت بوده مهمان * پَریها مانــــده اند آنجا به زنــدان

10) مغولها بوده اند مردان بد خو * پَنـَـهْـگـَه هم به ایران ؛کـــــوه شاهو

11) پـنا ه از ایــلخانان ؛ مرز ایران * به سال هفصد و سی مُلک چاهان

12) سر افرازی بُود با مَـکــُّرانی*  که آرامــــش دهـــداوبـــرجهــــانی

13) خدا داده صفــت بر مَکــُّـــرانم * از او گشته ؛ دلاور ؛ مَـکــُّـرانــم

14) خــدا زیــبا جـــهانی آفـــریده * به ایـــرانـم محـبت ها رسیـــــــــده

15) بلوچستان ؛توهستی همچو گـُلشن*خورَد شیر لبت هر مرد و هر زن

16) زدی جـــادو دل دانــای ایّوب * ز چشمانـت بزن براو دوصد چوب

17) تو با مُخْــت و پُـتانم بهـترینی* ز کـــۏچـڃـنک و شِگـڃـمَم نازنینی

18) وَ لاشارم همه ؛ زیــــبا وخندان * وَ سَرحَـدّم مــرا باشد دل و جـان

19) حُمَیْـریگ وکـَـسِرکنْدم پُراز ناز*چو یڃـتی؛ ساربُـۏگی هم؛بُوَد راز

20) ز پَـنـُّــۏچ و دِهانْ باشی سرافراز* ز بـِنـْـتی هم سخن بشنو پُرازناز

21) سَراوانــَــم همه ؛ زیبــای زیبا * بُود آنـــجا عـجایــــبها  ز  خــُـرما

22) وَ هـیچّانم نِگــینی شد پُر از شعر * هنردارد وَعـلمش هم پُر از مِهر

23) خـُـواش و زاهدان؛شیرین ز پسته*وَ مردانش قوی شیرند؛ نه خسته!

24) از آن ایـــرنـدگان آیــد مُحبّت * دهـــد صــدها وفـــا؛دارد مُــــوَدَّت

25) ز بُمپوری؛ وَ پَهره جان بنازم *بُود مِهرش چو آرامــش ؛چو سازم

26) به چَهْبارم عـــجب  آید مُهاجر * وَ بیگانه شـــود آنــجا چوتــــاجــر

27) وَ چَهْــباری بُـوَد درخانه ی چوب!*نه تاجرشد!نه ثروتمندِ محبوب!

28) عجب خوب وعجب زیبا تمیزی*بلوچستان:چه گویم من ؟ عـزیزی!

  12/ 12 / 84   ایّوب ایّوبی

وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن فعولن    *  قالب شعر: مثنوی

مضمون شعر  : غنایی ؛ تاریخی