ماه من

عیدم فرا رسید

خزانم دست بردار

ماه من محرم است

برو

رخت غم به تن دارم

گوشواره هایم را از گوشم بر میدارم

شانه به موی سر نمیزنم

کودک شیر خواره میبینم و دم نمیزنم

خدایااااااااااااااااااااا

دلم چراغانی غم است

هوای کربلا را دارم

ولی نه

خدا نمیخواهم

یادم نبود

بزرگترین آرزویم را ( کربلا) دادم

تا کودک شیرخواره بی پدر نباشد

کربلایم را با سلامتی پدری معامله کردم

خدا................

باز این چه شورش است که

در غرق عالم است؟؟؟؟؟؟؟؟؟