غزلبانو

باز عطر غزلم زبوی تو رنگ گرفت

این ساز شکسته زتو آهنگ گرفت

عمری بگذشت و این دلم یار نداشت

با پنجه تو این دل من چنگ گرفت

در سراپرده دل عکس رخ یار نبود

از برکت تو پرده نماهنگ گرفت

یک لحظه خیال زیاد تو غافل شد

از جدایی نغمه مرغ شباهنگ گرفت

زان رو که تب عشق تو آسان نبود

دل خونم بیستون را تیشه بر سنگ گرفت

طوق زرین ارادت به رهت چونان بود

که میان دل و دینم به رهت جنگ گرفت

دل و دینم در ره تو به یقین چون گشتند

که جدایی از رهت فاصله فرسنگ گرفت

همسفر آن غم جانسوز چنانم کرده ست

کز هجرت جلوه اش دلم تنگ گرفت