یا حســـــین (ع)

ضجه می زنند غم هایت را!

درد می آید دلشان بابت آنچه که بر تو گذشت!

اما ...

این کرب را نباید ضجه زد، ...

باید عمل کرد؛

باید تا اذان نگاهت را می خوانند،

سریع قامت بست.

باید تا طلوع عشق را رقم می زنند،

به کبریای عاشقی قدم نهاد.

باید تا زمان غروبمان،

عاشق بود،

عاشقانه زیست ...

عاشقانه از هر کس که خدایم را در او یافتم، دست گرفت.

میدانم تو نگاه می کنی!

میدانم تو می دانی که ما نمی دانیم! ...

ولی ...

مهربانی نگاهت آنچنان بی انتهاست،

که منِ تمام شده را هم شروع خواهد کرد ...

"نیلوفر مشفق"