زندگی زیباست...

منم و یک بیابان بی انتها
شبی سرد و پر التهاب
شبی ترسناک و پر از واهمه
من و ستاره ها و نگاهی پر معنا
من و سکوتی از جنس اجبار   
بین دست و قلمم جنگی برپاست
از من اصرار و از او انکار
قلمم خسته و بی جوهر است
دلم حرف دارد و بی قرار
قلمم ترس دارد و در خیال فرار
دلم حرف ها دارد و پر از فریاد
چه شود امشب
چه شود تکلیف حرف های دلم
با که گویم که بفهمد !
با چه بنویسم که بخوانند !
بگذار زین پس با خون دل بنویسم
بگذار بی مقدمه بنویسم
بگذار فقط از دل و برای دل بنویسم
و این چنین دل به قلم دستور داد و با خون دل، به خطِ زیبا نوشت :
زندگی زیباست
زیبا باید دید
خدا زیباست
زیبا باید بود
برای دیدن خدا چشمانی پاک و زیبا باید داشت
برای خدایی بودن دلی عاشق و زیبا باید داشت