خلوت احساس

 ديگر نمي خواهد دلم تنها نشينم

 يا در سكوت ِ عشق ِ تو غم را ببينم

  بگشا بغل تا سر گذارم روي دوشت

 در خلوت ِ احساس ِ تو تشنه ترينم

در اوج ِ تنهايي مرا كردي هوايي !

 خورشيد پنهاني شدي در سرزمينم

  گرماي عشقت در دلم شوري بپا كرد

  حالا كه رفتي اشك ِ من ، شد هم نشينم

  من ماندم و غم پشت ِ غم در فصل ِ پائيز

 با يك غرور ِ مانده از شك و يقينم

 ميميرم از اين بي كسي بي همزباني

  بشكن سكوت ِ مرده را اي نازنينم

  گفتي برايت مثل يك گنجينه هستم

  بي تو (طلا) ي مِس شده در واپسينم