در این اندوه سرگردان

در این اندوه سرگردان
غروبی تنگ
با اشکهایم ؛ بسته یک پیمان.
به رسم آشنایی ها
شکسته قامت رویا
و بر ارابه ی تقدیر
نشسته دیو تنهایی
که می راند بسوی مسلخی تا انتها موحش
بدون پرسشی ،دیوانه وار می گیرم از پژواک جغدی خفته در فریاد
جوابی را برای فصل های رو به خاموشی.
من اینجا
برای واژه های غرق در احساس
شبی عریان با شمعی برای مستی جانان نمی رقصم
من اینجا تا ابد ناکوک می نالم
به بی وزنی خویش در باد با چشمان باز می گویم :
شناور شو در این اندوه سرگردان.