خواب پاییزی

بهار می رسد آن دم، به فصل پاییزی

که همچو گل به گلستان من درآمیزی

و عشق می شکفد آنزمان که از سر لطف

به اشتیاق به شاخ تنم بیاویزی

چه خوش دمی است دم مستی و پیاله ، اگر

دوباره شهد لبت را به کام من ریزی

خراب چشم سیاهت دلی است دیوانه

روا نباشد اگر ناگهانه بگریزی

به جنگ با همه رفتم برای دیدن تو

خوش است لحظه ای ار با رقیب بستیزی

به دستخط بدم ننگر ای تمامی حُسن

که دستخط دلم هست خط "نیریزی"

و آندمی که تو خواندی مرا به صوت خوشت

به کوه حمله ور شده ام مثل قوم چنگیزی

منِ مسافرِ عاشق منِ همیشه خیال

که هست کوه غرورم چو گرد ناچیزی

به مهربانی چشمت چگونه شک ببرم

که مست میکندم همچو عطر شالیزی

دوباره گرم شدم من به لطف دستانت

چه حس و حال عجیبی است خواب پاییزی