موج غم

من و موج غم و اندوه پریشانی تو

من و آن جسم پریچهره ی انسانی تو

من و دیوانگی از دوری دستان خودم

ز دو دست و لب و اندام و ز پیشانی تو

دل اگر زان دو نگاهت به جنون می نرسد

تن پریشان شده از قامت فوقانی تو

رخ زیبای تو چون نور دو عالم شده بود

بسته شد چشم من از آن رخ نورانی تو

سالیانی همه شب در طلبت رو به خدا

داده بودم به خدا شرح غم فانی تو

مست و لایعقل و تن زخم و زمین خورده شدم

ز تو و رویت و آن ساحت روحانی تو

همه شب تا به سحر مشکل دوری ز تو و

جام اندوه شراب شب بارانی تو

پرده از قصه ی تو چونکه معین پس بزند

برسد بر دو جهان عاشق جانانی تو

"پیشاپیش، از اساتیدی که زحمت نقد این سروده را می کشند، تشکر می کنم"