(( قصه دل ))

قصه میگویم ز دل : شاید پریشانی رود

فارغ از هر غصه ای : حال پشیمانی رود

در جوانی کودک جانم همه پر جنب و جوش

مهر ورزیدی و غافل : ره به حیرانی رود

هرچه مهر و موقعیت داشت او ایثار کرد

او به پندارش که عدلی پرتوافشانی شود

هرچه گفتندم شدم تسلیم و کردم من قبول

تا بدانجا رفته ام شاید که قربانی شود

حالیا من مانده ام : با بیکسی در کنج غم

دشنه ی فقری به دل : آیا بسامانی شود ؟

پیری و بیماری و حیرانیم جان خسته کرد

حاصل عمرم تو بین : سر در گریبانی بُود

رفته یک یک از برم آن بیوفایان نارفیق

هر یکی در مسندی : از دیده پنهانی شود

شاهکارخلقتند اینان : بدون بال هم پرواز کرد

در شگفتم زانکه رز : ناپخته شاهانی شود

چند روزی صبر باید تا به سامان گشته دل

بیدلی خوش پوششی : با آن به مهمانی رود

..............................................................

16 / 6 / 92