بوی رفتن

بودن من ، رفتن تو
چه معادله ی نابرابری ..
بوی هجرت میاید
صدای بال کلاغها میاید
من پرستویی مهاجرم
پاییز زیاد دیده ام
آخر این قصه منم ..
آنکه در گرمای رابطه
رهایت میکند
بودنش فال خوبی نیست
بماند
آخر خرابت میکند ..
تو به آینه اتاقت خیانت میکنی
 وقتی میان خانه وبازار
با دورویی زندگی میکنی ..
هر جای دنیا بروی
زمین خودش را دور میزند
زیر همین سقف بلند
یکروز میرسیم به هم
آن روز دست خداست
و تاوان یک دلشکسته ..
آنان که رفتنت را
 تقدیر می نامند
خود عشق شان را
 به قسمت باختند ..
عبدالله خسروی