ساحل مرجانی

روی امواجِ خطوطِ درهمِ  پیشانی ام

با کلک هایت بِران تا ساحل مرجانی ام

صومعه ها را برای یک عبادت باز کن

راهب چشم توام ، هم صحبت پنهانی ام

قطره اشکی تا سقوط دژ نمانده-ناگزیر

می چکانی تا بیافتد بُرجَکِ دژبانی ام

من به جادوجنبل ات درگیر باشم خوب نیست

من خودم در حد کافی مُلحِد و شیطانی ام

گرم کن قلب مرا آنهم پس از این سالها

رنگ و رو افتاده بر تک پوش تابستانی ام

مثل موسی این شبان روزی پیمبر می شود

قصد داری تا  کجای قصه برگردانی ام

*در پیوست این شعر وظیفه می دانم تا از دوستان شعر ناب به خاطر زحمات وصف ناپذیر و صادقانه شان تشکر و سپاسگزاری نمایم.از همراهان بزرگوار نیز خواهشمندم تا با نقد صریح و بی پرده ی خود، این حقیر را از راهنمائی خویش محروم نسازند.سپاس و درود.