شیرین و فرهاد

مگر دلداده ی شیرین نبودی ؟

چرا عقل از سر عشقت ربودی ؟

تو فرهادی و فریادت بلند است..

مثال تیشه ات اما چه سودی

مگر آن پیرزن آندم چه ها گفت ؟

مگر در چشم او رشکش ندیدی ؟

مگر دیدی که شیرین از کفت رفت ؟

که خون جاری نمودی همچو رودی

تو که مشهور شهر عاشقانی

چرا امساک در عشقت نمودی ؟

نمی آمد صدای تیشه ات باز

اگر بر خواب شیرین رفته بودی

کجا دانی که شیرین عاشقت بود ؟

مبادا حیله از خسرو بخوردی ؟

بدیدم حال زارت را در آن کوه

برای خاطرش  سر در سجودی

بسوزاندی  دل ((احسان)) به آهی

توشعر عاشقی از سر سرودی 

رضا حمیدی راد ( احسان)