جمعه ۲۵ آبان
|
آخرین اشعار ناب ایمان روشندل
|
روز ِ تاریکی بود
پدرم هدیه به یک سانحه شد!
مادر از دید ِ همه زیـباتــر
و من از سردی ِ دستان ِ طمع بر سر خود ناراضی
حرمت ِ جای ِ پدر یک شبه محدودْ به یک فاتحه شد
من به ظاهـــر کوچک
لـه لـه ِخوی ِ پر از شهوتـشان سر به فلک می سایـید
حفظ ِ مادر همه فکرم که نمیدانستـند
طرح ِ اخمان ِ گره کرده ی یک چهره ی تلخ از کودک
مادرم تاخت در این عرصه ی جـبر ، همچون شیـــــــر
و به میل ِ همه کفـتار صفـتان هیچْ نساخت
زیر ِ این هــرزه دری
عصمتـش را به سر ِ سیر نباخت
و به خون ِ جگرش تاب بیاورد و ز هر دام رهید
چه بگویم ای دل
که از آن حاکم ِ شرع هم به خـفا خیر ندید
او چه سرسخـتانه
هوس ِ منـزجر ِ رذل دلان داد به باد
و چه زیـبا آغوش
_ روی ِ تـنها مردش _
پسرش باز نهاد..
من دلم از همه ی اهل ِ زمینان سیر است
دل ِ مادر هم پـیر
گاه می اندیشم
چه زنانی که بـپاشان غم ِ او تـقدیر است..
به :
زنان آزاده
|
|
نقدها و نظرات
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.