شعری برای سالمرگ فروغ فرخزاد

شب،

پرستاره

غم،

که می بارد و

دروازه های قلب مرا 4 پاره می کند

افقی باز و روشن

در آنسوی زندگی

که به ما فرصت می دهد

تا به خانه ی اصلی خود باز گردیم

قلب مهربان تو

در آنسوی مرگ

به آفتاب سلامی دوباره می دهد و

من اقیانوسی از نور ( را ) می بینم

که تو را می رباید و

جرقه های یاد تو را

در دست من

به هم پیوند می زند

حضورت

با معبر بادها و

4 راه فصول

بیگانه می شود و

یادت

سال ها و

سال ها

می ماند

علی احقاق جهرمی (آرشاویر )