خانه ی دوست...

*به نام خدای مهر و احساس *

اینجا ؛ همان جاست

همان کوچه های شبزده ی خیال من و تو

با یاس های سپید

و تک درخت بید

که ز سرمای بی باوری نمی هراسید ُ

وَ « تو » اما ؛

آن چکاوکی که هر آن ؛

دم از بهار می زد روی بوم دلتنگی..... 

اینجا ؛ همان جاست که ثانیه ها ؛ بیدارند

سیه پوش هجر بهارند

« من » اما ؛

دختــرِ  بارانـــم

زاده ی مهــر و آبانم

اهل  همین حوالی

دلتنگِ دلتنگی مهتاب

لبریز بغض بیصدا

اسیر خواهشِ آفتاب

مستم ز تمنای بوسه ای ناب

خفته دربستردردُ عشوه ی نازِ شبتاب

اینجا همان جاست

پشت پرچین خیالـَــم

خانه ای برجاست

خانه ی دوست....

* به تاریخ همین  ثانیه های بودن...*

" موسیقی احساستان ؛ بنوازد به مهر

چکاوک ؛ نغمه ی عشق خواند به شعر "

" زلفشه "