درد معاصر

ای تیغ که می روی به سویش
از جانب من ببر گلویش
پرسید اگر از من تو بگو که
از جانب من تفو به رویش
جز خرمن خاکی نزارش
دیدم که نبوده روبرویش
آن دوزخ جان به من نیاید
تا کی گذرم ز آبرویش
چون عرعر خر در صبح بهاری
در مغز سرم رفته هبویش
این رشته سر دراز دارد
این پاله نکرده کس رفویش
از صبح شفق که درد برخاست
وامانده جهان به های و هویش


هبو در اینجا به معنای صدای بلند 
پاله در اینجا به معنای پالان


شعر برگردانیست(برگردان بمعنای نوشتن به سبک خود و نه ترجمه) از شعر  ای نامه که میروی به سویش از امید کاظم زاده  با معنای نا امیدوارانه و تیره تر