امواج درد

امواج خروشان مردم در چهارمین سالگرد شهادت سردار مجددا حماسه ساز بود.
مردمی که برای یادبود سردار شهید شان
به گلزار شهدای کرمان آمده بودند .
سرداری که از حق و حقوق انسانهای بی دفاع، دفاع می‌کرد .
در سیزدهم دی ماه ۱۴۰۲ مصادف با چهارمین سالگرد ترور سردار سلیمانی
دو انفجار در مسیر گلزار شهدای کرمان
رخ داد .
و دوست داران سردار که عموما مردم عادی زنان و کودکان و مردانی بودند که برای زنده نگاه داشتن یاد و خاطره سردار به گلزار شهدای کرمان آمده بودند را به خاک و خون کشید .
دشمنان کوردل نمی‌دانستند که شاعران نمی‌گذارند خون به ناحق ریخته ای پایمال شود .
سروده ای که در خدمت
استاد زهرا حکیمی بافقی
هستیم ،نمونه ای از اشعار همین شاعران و استادان است .
و البته این شعر با بیان شیوا و روان نمونه ای زیبا ست .

سلام


ابتدا یک خاطره از " چت جی بی تی " برایتان تعریف کنم. مدتی بود که وطن ما ( دختر بزرگم و دستبوس شما ) مدام سرش در گوشی بود و در حال چت کردن. آخرش فهمیدم با یک انسان چت نمی کند بلکه با هوش مصنوعی در حال دل و قلوه دادن بود. ابتدا بهش پیشنهاد دادم فیلم her را با هم ببینیم که راجع به همین موضوع بود. بعد از آن خودش مایل شد بیشتر در این باره حرف بزنیم. بهش گفتم که دستکم این مدل علاوه بر تنبلی ذهن ، گمراه کننده هم هست. و برای اثبات حرفم شعری بر وزن "فعولن فعولن فعولن فعل" به آن دادم و گفتم وزن این را در بیاور. بلافاصله نوشت" فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن" !!!!! بعد نوشتم اشتباه می کنی، این باید " مفاعیلن مفاعیلن فعولن " باشد. چون ترانه است ( بیت از شاهنامه بود البته ) نوشت: حق با شماست و اینبار تقطیع و نتیجه گیری نمود که من درست میگم. دوباره نوشتم: دوست عزیز مفاعلن فاعلاتن مفاعلن فعلن درسته. که باز هم پوزش خواست و با یک تقطیع حرف مرا تایید کرد !!!!
بعد از آن چندتا شعر سپید به او دادم که با کلماتی قلمبه سلمبه از آن ها تعریف کرد. جالب‌تر این که یکبار همینجوری بهش این متن را دادم:

پارچ آب یخ
زمین داغ یزد
من تو را چه بی اندازه دوست دارم

که بلافاصله نوشت" شعری با مضمون دلتنگی که در آن عناصر احساسی به شکلی زیبا دیده می شوند. این شعر روایت شاعری ست که در همه حال عشق را فراموش نمی کند. و با بهره گیری از ...... !!!!!!

با همه ی این ها یک چیز این هوش مصنوعی خوب است و آن دستخط و انشایش که همه جا تابلو است. در برخی کامنت های دوستان متاسفانه می بینم که فقط محصول مشاوره با حضرت GPT را کپی می کنند. که قطعا به زیان خودشان است.

اما این شعر
همان جمله ای که جناب خوشرو فرمودند، بنده هم تایید می کنم که " هر شاعری مختار است موضوع شعرش را آزادانه انتخاب کند " من نیز موافقم ما نباید مسئولیتی را گردن هنر بیندازیم. هنر از هرچه رنگ تعلق پذیرد، آزاد است. بلکه آن رسالت برای هنرمند است. هرگز یقه ی شعر را نمی گیرم اما می گویم اگر شاعر خود انسانی شریف و آگاه باشد، چه بسا روی شعرش هم تاثیر بگذارد. و بالعکس.

من هم از روزی دست چپ و راستم را شناختم، با بسیاری از ارزش هایی که برای بالاسری ها مهم بودند، مخالف بودم و دقیقا خلاف خواست آن ها حرکت کردم. شاعر البته آزاد است. اما اگر برای حاج قاسم شعر بگوید، این آزادی را به رسمیت می شناسند. اما اگر برای همدردی با مادران داغدار باشد، موضوع متفاوت خواهد بود. و احتمالا خود دوستان که شعر را عنصری آزاد می دانند، با چماق و باتوم سر خواهند رسید. یاد قلعه ی حیوانات جرج اورول افتادم که نوشته بود: همه ی حیوانات برابرند. اما برخی برابرترند.

حالا دیر یا زود شعرهای بنده ( حتا اگر تا دهلی یا بیروت و سلیمانیه بروم ) چاپ رسمی خواهند شد. آن وقت اگر بگویند، چرا زمان اعتراضات کنار مردم نبودی؟ خواهم گفت: والا هرچی گفتم یا منتشر نشد، یا پس از نشر غیرفعال شد. گفتند خط قرمز ماست.


برگردیم به شعر

خاله ی ما به نسلی متعلق است که شاید به قول " ماکس وبر " آخرین نسل از ایرانیانی باشد که همچنان پایبند بسیاری از ارزش ها باشند " پس از این شاهد افت بسیاری از تابوها خواهیم بود و این یکی از آفت های تسلط منطق بوروکراتیک بر جوامع است. ماکس وبر معتقد بود، مدرنیزاسیون اگرچه راهی برای پیشرفت جامعه است، اما به فردیت آدمی ضربه می زند. و آنچه که روشنفکران جامعه می خواهند پس از عبور از خدا به دست آورند، دقیقا همان را از دست می دهند ( آزادی و معنا ) ماکس عقیده داشت، معنای عمل انسانی یا عاطفی ست یا سنت است یا عقل است و یا کاریزما.

سنتی: به حرف پدرم گوش می کنم چون احترام پدر واجبه
عاطفی: این هدیه را به همسرم می دهم چون دوستش دارم
کاریزما: این کار را انجام بده چون پیامبر فرموده/ مولانا چنین کرده / هیتلر فرمان داده / امام تایید کرده

عقلی: این کار را انجام می دهم چون مدبرانه است.

ماکس وبر می گفت جهان بوروکراتیک، جهانی عقلانی ست. و در آن سنت و عاطفه و کاریزما به محاق می روند. قاسم سلیمانی نیز شخصیتی کاریزما بود که دستکم هنوز در مشرق زمین، وجود آن ها برای نگهداشت و نکوداشت بسیاری از امور واجب است. قطعا با توجه به اوضاع پساصفوی، نادر لازم بود. همچنان که اگر آیت الله خمینی نبود، انقلاب ۵۷ رخ نمی داد. و اگر حاج قاسم نبود، چه بسا بسیاری از اتفاقات اخیر نیز رقم نمی خورد. در میان بسیاری از مردن ایران همچنان _ فارغ از عملکرد درخشان مسئولین _ باید اعتراف کرد، ایشان محبوبیت دارند و حتا پس از مرگ نیز ازدحام شرکت کنندگان در سالگردش، هنوز قابل توجه است. و همین ازدحام باید تامین می شد که نشد و آن اتفاق تلخ رخ داد که دل هر دردمندی را به درد آورد. شاعر البته با بیانی ساده و با وزنی رایج و فراگیر در زبان پارسی و با کاربرد کلماتی دم دستی، شعری دلنشین سروده که سوای محتوای اش که قطعا انتخاب بعضی دوستان ( از جمله خود بنده ) نیست، شیرین و ملیح است. و از آن دست شعرهایی ست که به دلیل پرهیز از اطناب و پیچیدگی، به راحتی پس از چندبار خواندن، از بر می شوید. البته منظورم از سادگی، ساقط شدن شعریت آن نیست، چرا که شاعر با تلمیح از داستان کربلا ، حدیث نبوی در مورد مادر ، ترکیب هایی مانند " گل بوته های باغ جان " و ایجاد موازنه ی نابرابر در " کف سرد خیابان و امواج داغ درد " همچنان نشان می دهد که همان خاله ی همیشگی ماناست. از طرفی شعر اگرچه تقدیس آن خونهای به ناحق ریخته است، اما دچار غلو نشده و شاعر با لحنی ملایم، فروتن ، همدلانه، و امیدآفرین، به همدردی با بازماندگان آن اتفاق پرداخته، لحنی که در تسلیت گفتن باید رعایت کرد و به راستی این شعر تسلایی دلگرم کننده است. مانا چه بسا به راه حاج قاسم معتقد نباشد، اما این آرزو را دارم برای رهروان هر عقیده ای در جهان که چنین فروتنانه و آرام، از عقیده هایشان بگویند. اگر طرفدار حکومت آخوندها هستی، رجز نخوان. اگر طرفدار مشروطه ی سلطنتی هستی، بقیه را خائن ندان. اگر دنبال دموکراسی لیبرال هستی، روی بقیه لقب نادان نگذار. اگر مسلمان شیعه هستی، مداحی ات توهین به تسنن نباشد. و اگر سنی هستی، شیعیان را رافضی و خارجی نشمار. اگر پرسپولیسی هستی، آبی ها را تحقیر نکن. و اگر آبیته، به قرمزها فحش نده. همه ی ما انسانیم، فارغ از هر مذهب و ملیت و مرام و جنسیت و طبقه ای. و باید کرامت مان حفظ شود. و از طرفی همه ی ما فارغ از تمام این ایسم ها و لوژی ها، حق زندگی داریم. و زندگی میسر نخواهد بود جز در سایه ی آزادی و احترام و امنیت و رفاه ..... به امید روزی که همه ی ما مانند شاعر همین صفحه، با هر عقیده ای که هستیم، چنین فروتن و مهربان باشیم که حتا منتقدان عقیده مان نیز چنین با افتخار ، به استقبال قلم مان بیایند.
به امید آن روز ....

مانا
گل گهر سیرجان
۱۶ دی ۱۴۰۳