نسیم

بنام خدا

 

ای که سبوی عاشقان در دل و دیده بشکنی
حرمت این چراغ را قبل سپیده بشکنی
ای که به ظلمت شبی همره جان نمی شوی
از چه به سنگ واژه‌ها نور ندیده بشکنی
گر که غزال خسته را راه نشان نمی دهی
راضی از این قضا‌ مشو پای رمیده بشکنی
همچو نسیم از بر شاخه ی بید بُگذری
به که به طعنه ی جنون قد خمیده بشکنی
خش خش برگ خسته را می شنوی به زیر پا؟
ناله کند بریده ام رنگ‌‌ ،پریده بشکنی
"یاس" اگر به خاک او آب کرم نمی دهی
هیزم دوزخی اگر شاخ تنیده بشکنی
.........