برایت

تمنا در دلم ، جرمم شدن،
بودن و ماندن در جنون
برایت مستیم ثابت نخواهد شد

نگردی مست چشمانی که پر ناز است
  پر عشوه ، پر از افسون
برایت مستیم ثابت نخواهد شد

یقین دانی که مرگ‌دل رسد روزی
که رو گردانی از رویم

روا باشد که  پاسوز نگاهای  تو باشم
ای گل افیون
برایت مستیم ثابت نخواهد شد

تمام هستیم رفت از نگاهی که
سراسر عیش هست و جذبه و جادو

تو در غارت نداری تا،
استادی به این دار الفنون
برایت مستیم ثابت نخواهد شد

کلاف سر به گُم ،
وابسته و آشفته و آغشته ات هستم

بوش در جانم از تو تاخته ،
تانش تویی هنگامه افسون
برایت مستیم ثابت نخواهد شد

کمی عمیق ترهم می شود
گاهی نگاهایت به من باشد

که عمق جان من محتاج اِکسیر نگاهت
حضرت قارون
برایت مستیم ثابت نخواهد شد

روانم، روح و جانم،
خاطرم ، ختم خیالم باتو درگیر است

زمن تو مانده ای و بس ،
نفس... جانم به تو مرهون
برایت مستیم ثابت نخواهد شد

یکی گشتم ، زخود وارسته ای در تو ،
الا ای شمس مولانا

به دل افزون شده میل جنون،
مجنونم و بی منطق و قانون
برایت مستیم ثابت نخواهد شد

منم مضنون جرم دل سپردن ،
غرق استغناء،  غنی از ناز چشمانت

بناز و ناز کن، ای در نگاهت صد قشون
طنازی و افسون
برایت مستیم‌ثابت نخواهد شد

یک از یک تشنه تر
جان و دل و روح و روان ما

ز آن اولین بر جان من
میل تمنا آمد و اکنون
برایت مستیم ثابت نخواهد شد


#حسین گودرزی"تشنه"

۱۴۰۳/۰۹/۲۸