تاوان

نوشیده ام جرعه ای از خاطراتت پس پریشانم چرا؟!
این تبر را من زدم ، بر ریشه ات ،حالا پشیمانم چرا؟!

این سـرابِ آرزو را ،حجمه یِ طوفــان زده
آتش و خاکسترم ، آتش به جانم پس چرا؟!

از تنِ حـــوا، به رویِ زمین ،انســـــان شدم
از همین آدم ،به شیطان ،من گریزانم چرا؟!

دست در دستِ رقیب ،در شعـــر ها پرسه زنان
من خودم این بیت را ...آشفته حالم پس چرا؟!

در غمِ پنهــــانِ چشمت ، یادِ یک زن میتپـــد
گر همان پنهــــان ،دردم ، غــــرقِ حرمانم چرا؟!

رویِ دستِ این تنِ وامــانده جــــاماندم زتــــو
با دلِ ویرانه ای ، من چشــــم در راهـــــم چرا؟!

گر خودم آتش زدم این خانه و کاشانه را
برتن خاکستـــرش ، دنبال درمانـــــم چرا؟!

باز با ســـــودایِ تو ، آواره در رویـــا شدم
حق ندارم من بدانم ،غرقِ تاوانـــــم چرا؟!