تناقض

تو پاییز سردی و من سبزی برگ
تویی زلزله و منم خشت یک ارگ

تو چون یک غروب و غم جمعه‌ای
منم یک تفنگ خراب و غم جنگ

تو دل میبری و رها می‌کنی دل
منم صاحب یک دل ساده‌‌ی تنگ

تو سر زنده ای و ز من جان گرفتی
منم مرده ای که ندارد به رو رنگ

منم رنگ مشکی بال و پر یک کلاغ
مُلَوَن تویی همچو یک جعبه‌ی آبرنگ

تناقض زیاد است میان من و تو
دل من ز شیشه ، دل تو ز سنگ

سجاد ممیوند