گفتند : « نامفهوم و مشکوکم »
پیچیده و مغرور و پنهان کار
من جسم پوچ شاعری گُنگم
یک سرکش ِ مغلوب ِ بی آزار
نانم حلال و آب چشمم گرم
درد والم تجویز گردون است
هر وعده می بلعم تمامش را
لیلا همیشه تلخ و محزون است
هرکس ز باغ ِ شعر ِ بی بارم
دنبال ِ خار و آفتی بوده
قدر توان و زور ِ بازویش
خاک ِ نمور ِ شعرم آلوده
من این چنینم ،سرد و بی احساس
از مام ِ اشعارم چه میخواهید ؟
دوری کنید از دامن پاکش
قوم کثافت های خود خواهید
مفهوم هر شعرم پر از درد و
معنای هر مصرع پر از رنج است
ای ناقص العقلان بی بته
هر واژه ام سرباز شطرنج است
شعری که با یک خوانش ِ ساده
مفهوم دارد خوب و معقول است
شعر من اما در رگ و جانش
چون قاتلی دنبال مقتول است
لیلا که شاعر نیست ای ابله
او یک زن ِ تنها و پر درد ست
سرگرم ِ پخت ِ واژه ها ، اما
خام ست و از جمع شما طرد ست
شاید شعور ِ شعر ِ من هرگز
در شأن حاسد پیشه ها ناید
اما شرافت ریشه ی شعرست
شاعر به شعرش بار می آید
من روبه سوی ِ قله ی شعرم
حاسد ولی سرگرم ِ نادانی
فتح ِ تمام ِ واژه ها با من
اما تو بین راه می مانی
من توبه کردم از غزل اما
ترک ِ غزل ها کار ِ لیلا نیست
خو کرده با افیون ِ هر واژه
از چشم او شعر و غزل جاری ست
دریایی از آرایه و واژه
در لابه لای ِ سطر ِ امواجم
من یک زن ِ شاعر ولی مَرد و
از تیره ی منصور حلاجم
سلام و درودها لیلاجان
شعر قشنگ و خوشساختاری بود
ولی شاکیمحتوا و سرد و تلخزبان و دلگَزاست .
به قول زنده یاد هوشنگ ابتهاج :
زندگی زیباست ای زیباپسند
مثبتاندیشان به زیبایی رسند
آن قَدَر زیباست این بیبازگشت
کز برایش میتوان از جان گذشت
شادی و آرامش درون را ازیگانه خدا
خالصانه می خواهم
برای شما و قلمتان نازنین بانو