نباشی

زمین و آسمان سرد است

زمستان سرد و طولانی است

سکوت برف سنگین است

خزان مستانه میخندد

دلم غمگین غمگین است

تمام باورم یخ زد

زمستان فصل خوبی نیست

برای شعرهای من

غمت سر فصل خوبی نیست

خزان بیهوده تکراری است

چه طوفانی به پا کرده

تکیده شاخ و برگ من

تکیدن رسم خوبی نیست

بیا بنشین کنار من

به شعرم دل بده همدم

عقابان تیز چنگالند

پریدن فکر خوبی نیست

بیا برگرد.بهاران رفت

خزان شد.سبزه زاران رفت

بیا برگرد.جوانی رفت

غرورم رفت

تمام آبرویم رفت

ببین رسوای رسوایم

تمام شهر فهمیدند

نفهمیدی چه دلخونم

دم از منطق نزن با من

که من مجنون مجنونم

خمیدم زیر بار غم

چه سنگین است این ماتم

خزان پیچیده در کوچه

زمستان خیمه بر پا کرد

بیا برگرد پرستو رفت

قناری در قفس جان داد

تمام شاخه ها خشکید

شقایق ساده پر پر شد

مرا گم کرده ای شاید

نمیابی مرا شاید

دلت را کشته ای شاید

چنان آسوده میخوابی

نمیدانی چه بیمارم

کنار دفتر شعرم

تمام سال بیدارم

خیالی نیست جوابم کن

بزن بشکن خرابم کن

زبانم در دهان خشکید

نگاهم بر درت خشکید

دلم خشکید

غمت بر گونه ام خشکید

نبودی اشک هم خشکید

دچار خستگیهایم

کنار کوه غمهایم

ببین تنهای تنهایم.

نمی آیی.نمی آیی

من از این غصه میمیرم