دل دو حرف است "دال" و" لام"
سوختم با یـــــــک کـــــــــــــــلام
کن خنک جان را که سوخـــــت
عاقبت ما را فـــــــــــــروخــــــت
گفت مارا عاشـــــــــــــــــق است
بهر عذرا وامــــــــــــــــــــق است
شور در قلبــــــــــــــــــــــــــم فتاد
او به جانم غــــــــم نهـــــــــــــاد
صورتم را سرخ کــــــــــــــــرد
بر دلم اشــــــــــــــــــــکی ز درد
پایه هابر دل خـــــــــــــــــــراب
دل برایـــــــــــــــــش شد سراب
خواب از چشمــــــــــــــــم پرید
داغ بر دل او خـــــــــــــــــــرید
بعد سالی مــــــــــــــــــــــــردنم
مانده دل در دامنـــــــــــــــــــــم
جان من گشـــــــــــــــتی مذاب
می بخور دروقـــــــــت خواب
سایه دارد بی کــــــــــــــــسی
بر دلم شاید رســــــــــــــــــــی
دل بسوزد بهتـــــــــــــر است
غم به جانـــــــــم گوهر است
من شدم اســـــــــــــطوره ای
در تصوّف غـــــــــــوره ای
من پر از یک خواهشـــــــم
بی خود از خود سازشـــــم
گوش من از حــــــرف پر
میزنم حرفــــــــــــــی ز دّر
دّر مــــــــــــــنم اما به جان
فارغم از هر زبــــــــــــان
در جهـــــــــــــانی پر ریا
دل برایـــــــــــــم یک دوا
رو به موتی زندگــــــی
این نباشد بنــــــــــــــدگی
گر مــــــــــن آن الاله ام
بی دلم ،من ســـــــاده ام