يکشنبه ۴ آذر
یوغ شعری از لیلا اسدی (میس قلم)
از دفتر شعرناب نوع شعر غزل
ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۱۴ مرداد ۱۴۰۳ ۲۱:۱۸ شماره ثبت ۱۳۱۷۴۸
بازدید : ۷۳ | نظرات : ۹
|
دفاتر شعر لیلا اسدی (میس قلم)
آخرین اشعار ناب لیلا اسدی (میس قلم)
|
سلام الهه ی ِ مجرم
سلام امید ِ سیاهی
سلام عذاب ِ درونم
خوش آمدی به تباهی
بخوانمت به کلامی
ببلعمت به نگاهی
بپوشمت که نچایی
بجویمت که پناهی
تویی که کاه ِ گِلت را
سپرده ای به نسیمی
منی که کودک ِ خوابم
گرفته درد ِ یتیمی
درون خمره ی ِ گوشم
فرو بکن تو دروغت
بدون چون و چرایی
سرم میانه ی ِ یوغت
لگد بزن شکمم را
بشین به زین غرورم
بکش لگام ِ دهانم
بزن به زیر ِ شعورم
اگر که اهلی دردم
درون آخور جسمم
سند زدی تو غمت را
به نام شهرت و اسمم
کسی شبیه گذشته
میان ِ خلوت تختم
گرفته گیس ِ امید و
دریده دامن بختم
شبیه پور ِ پیمبر
اسیر غفلت ِ روحم
منم که مرتد و گبرم
اگر که رانده ی نوحم
کتاب های حسودی
که نشخوار ِ سرم شد
و برگه های سپیدی
شهود ِ چشم ِ ترم شد
به شب ِ تند ِ عذابم
ببین درخت ِ غمم را
گرفته ریشه ی ذاتش
تمام ِ پیچ و خمم را
و گوش ِ درب ِ اتاقم
پر از هجوم ِ نفس شد
و سقف ِ شاهد ِ دردم
شبی شبیه ِ قفس شد
صدای ِ ضجه ی قمری
میان ِ غربت ِ خانه
سکوت ِ ممتد ِ ساعت
گرفته لکنت ِ خانه
شبیه پور ِ پیمبر
اسیر ِ فتنه ی ِ روحم
اگر که مرتد و گبرم
منم که رانده ی ِ نوحم
منی که غرق ِ مماتم
تنی که غرق ِ کفن شد
زنی که گور ِ اتاقش
برای او چو وطن شد
صدای ِ ضجه ی تاریخ
چپیده در سر ِ دنیا
زمین ِ تشنه ی ِ خوابم
کویر ِ بستر ِ فردا
وشعر ِ یائسه ام را
چروک ِ واژه جویده
ردیف ِ هر غزلم با
عصای ِ واژه دویده
و تخمدان ِ صبورم
ندیده روی ِ جنینی
و تخمکی که فنا شد
در آرزوی ِ جنینی
کسی مرا نشنیده ؟
ندیده خنده ی ِ من را ؟
دو پای ِ سایه ی ِ پوچم
لهیده بنده ی ِ من را
و جبرئیل شعورم
رسانده وحی ِ طلاقم
رسول ِ مرتد ِ خویشم
به کنج ِ غار ِ اتاقم
|
نقدها و نظرات
|
الان به یاد آوردن شعر زیبای قبلیتان را هم خوانده بود. و جملهای که در کامنت زیر آن شعر نوشتم را تکرار میکنم که شما شاعر مادرزاد هستید | |
|
عرض ادب سپاسگزارم از نقد و دقت شما حتما اعمال میکنم نطرتون کاملا درست، به جا و حق بود 🙂🙏🏼 | |
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
عجب چهارپارهی دلانگیزی
و چقدر خانومانهست
شما بینظیر هستید...
مرسی برای اینهمه زیبایی با وجود غم آشکارش
شاد باشید