لهستان‌تنت

رُسوخ ناز چشمانت به سمت جان دل بسته
زآغازین دم آغاز
خیالین خاطر زیبا
تمنای شدن در سمت آغوش تو را دارد
خیال خاطر شعرم
به هر آن و دم و لحظه
تمام طبع شعر بی قرارم
خواهش محض است
مرا آنقدر در سمت خمارین نگاهت برده ای ای جان
که هر واژه به ذهنم می رسد
خواهان این باشد
وجب اندر وجب
در سمت آغوشت
لهستان تنت را تا ابد اِشغال خود سازد
خطیر خاطر خلوت نشین نازی ایماژ افکارم
بسان رایش  در بی رحمی مطلق
تصاحب در تورا بر خود روا دارد
به محراب نگاهت
با دوصد طنازی بیتا
مرا‌ مشتاق آن کردی
که میم‌ مالکیت را برای خود زتو خواهد
خودت هم خوب میدانی
تمام روح بودن ، زندگی ، گویا خَرامیدست و خوابیدست در سمت نگاه تو
من و سمت نگاه تو
من و میل عطش حالا
تصرف می کنم مرز تنت
بی وقفه می خواهم
یُورش آرم به بودن در تمام حبس آغوشت
دل و‌جان بی محابا شوق بودن در تو را دارد
دلم یک گفتگو از جنس بوسه ، لمس
گاهی ناله  و آه و تمنا و اشاره در سکوتی محض
که جان را در شَرار پر شراب عیش و عشرت می برد ، خواهد
بغل وا کن
لهستان ....
آنِ دل.........
اینک دلم  اَمن شدن، بودن وماندن در تو را خواهد
دلم تنها تورا خواهد
دلم تنها تورا خواهد
دلم‌تنها تورا خواهد

#حسین گودرزی""تشنه"

۱۴۰۳/۰۴/۳۰