نسخ

زیباست
درود بر شما شاعر محترم

درود شاعر بزرگوار
ان الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة
ایام شهادت حضرت حسین ابن علی علیه السلام و یاران باوفایش
را تسلیت عرض مینمایم

درود شاعر گرانقدر
بسیار زیبا بود

درود جناب گودرزی
زیبا قلم زدید
مانا باشید و به مهر بسرایید

آخ از دست مصراع دوم بیت اول. بی نهایت زیبا بود. به قول الیوت شاعر بزرگ انگلیسی، دوست دارم این مصراع را از شما «بربایم!». این مصراع را نگه دارید و اگر در آینده غزلی که به نظرتان مناسب تر بود سرودید در آن قرارش دهید. من ابدا در حدی نیستم که محتوا و فرم شعر دیگران را نقد کنم بنابراین سعی می‌کنم فقط نکاتی درباره قافیه شعر بگویم . در قافیه غزل شما یک عیب هست و یک ترک اولی؛ عیب این است که در قوافی شما که مختوم به (_ َ ت) هستند، در مواردی «ت» به صورت ذاتی در واژگان است (ضیافت، صلابت، شرافت و...) که عمدتا تای تانیث عربی است و در بعضی قوافی «ت» ضمیر متصل مخاطب است (نگاهت، سراغت، راهت و...). از منظر موسیقی شعر این موجب ضعف می‌شود. من خودم بار‌ها این اشتباه را انجام داده‌ام و معترفم که موجب ضعف شعرم شده است.
حالا برویم سراغ ترک اولی: واقعیتش را بخواهید قافیه کردن ضیافت و سلامت و سماجت و... غلط نیست اما به شدت (تکرار می‌کنم: به شدت) باعث افت موسیقی کناری در شعر می‌شود. این نه قرارداد است نه یک اجماع الکی میان ارباب عروض و قافیه! ولله و بالله این چیزی است که هر خواننده‌ای ناخودآگاه حس می‌کند. شاعران برجسته، برای اینگونه قوافی (یک حرکت+یک صامت) عمدتا معتقدند که بهتر است تعداد حروف روی بیشتر شود و شاعر بر خود سخت بگیرد. مثلا اینطور هم قافیه کند: شکایت، حکایت، روایت، ولایت، هدایت و... یا مثلا: حراست، فراست، سیاست، کیاست و... الی آخر.

باعرض سلام
برشعرهای بسیار زیبای شما
هزاران درودتان باد
بزرگوار