خالق هستی

از عشق تو ای خالق هستی همه مستیم
ما باده پرستیم و همه دل به تو بستیم
مرغی که اسیر تو شود بال چه خواهد؟
زین رو نه پریدیم و نه جستیم و نه رستیم
بهتر ز بهشت است برایم قفسِ تو
ای آنکه از عشقت پرِ پرواز شکستیم
چون روز ازل مهر تو بر سینه نهادیم 
تا صبح ابد واله و شیدای تو هستیم
(ما خانه به دوشان غم سیلاب نداریم)
بر زورق بشکسته به امّید نشستیم
تا در صدف  عشق نهان شد گُهر ِدل
 احباب بدیدیم و از اغیار گسستیم 
کشتی نشناسیم و غم موج نداریم
ما غرقه به دریای تو از روز الستیم