خاکسترِ غم

بی تو باید که بمیرد دلِ دیوانه‌ی من
غرقِ اندوه شود خانه‌ی ویرانه‌ی من

بی تو تکرار نشد آنهمه سرمستی و شور
بی شراب است پس از هجر تو میخانه‌ی من

وای و ای وای که جاری شده خاکسترِ غم
عشق آتش زده بعد از تو به کاشانه‌ی من

شمعِ روشن شدم و سوخت دلم... آب شدم
پیش من نیست چرا دلبرِ پروانه‌ی من

هر کجا قصه‌ای از عشق شنیدم، انگار
در جهان نیست به غمگینیِ افسانه‌ی من


شاعر: مهدی ملکی الف