حضورم

بنظرم اگه به جای طعمه‌ام بنویسید طعمه‌ای، هم روان‌تر خونده میشه و هم اینکه وقتی واژه شبیه‌رو توی شعر آوردید دیگه نیازی نیست برای طمعه ضمیر پیوسته استفاده کنید، چون یه جورایی حشو محسوب میشه..
طعمه ام 👈 یعنی من طعمه هستم، در واقع خودتون‌رو به طعمه تشبیه کردید.

یه چیز دیگههه، در بیت اول شما از حال و روز خودتون نوشتید که در دام یار اسیر شدید و فکرتون دائم پیششه، بعد یهووو بدون مقدمه از تحمل دوری نکردن یار گفتید.. که شوک‌آور بود، چفت و بست خوبی نداره
بعدشم حتی اگه بگیم سهوالقلم شده و شما منظورتون از ندانی، ندارم بود.. یعنی 👈 تحمل کردن دوری ندارم
باز هم در این شرایط ضعف تالیف ریزی صورت گرفته نسبت به مصرع بعدش..
تحمل دوری ندارید اما صبور هستید؟.. تحمل دوری نداشتن نشأت گرفته از بی‌قراریه.. پس با صبور بودن سنخیتی نداره.
بازم حتی اگه از آرایه تضاد استفاده کرده باشید مثلا بی‌قرارِ صبور
ولی خوب پرداخته نشده.

درود بر شما
زیباست و با توجه به جزییات قطعا زیباتر خواهد شد..
چیزهایی که نوشتم نظرات کاملا شخصیه و ممکنه اشتباه باشععع
فقط اگه قبول نکردید.. سرممم داد نکشید
یواش در گوشم بگید شعر خودمه هر جور دلم بخواد می‌نویسم🤪
موفق باشید

درودبرشما جناب اسماعیلی
زیبابود

درود جناب اسماعیلی
شعر زیبا و دلنشینیست
قلمتان هماره سبز و رویان

درود و عرض احترام جناب اسماعیلی
عاشقانه ای زیباست
سرافراز باشید و بی نیاز

درود بر شما جناب اسماعیلی گرامی

درود شعر زیبایی بود
🌸🌸🌸