نو بهار دلنشین

نوبهارِ من چو میخواهد شود بر دل نشین
آسمانش ، تیره از ابرای پرکین میشود
صورت گلهای نو بشکفته و تازه ترش
از هجوم رعد و رگبار،زخم آگین میشود
گوشه چشمی دارد ان بر پرتو خورشید ولی
در میان گردبادان سخت خشمین میشود
می کند کج راه خود،از راه شوم بخت من
بر سر طالع من او نیز غمگین میشود
میدهد وعده که آید سال دیگر با صفا
مثل هرساله دلم ازغصه سنگین میشود
همتم تا میرود بر دل دهد نور امید
روح و جانم خسته از هر دین و آیین میشود