عاشقی

این‌شعر‌زبان‌‌حال‌انسانهای‌بزر‌گیست‌که
خداوند‌‌‌عاشقانه‌آنهارا‌دوست‌دارد‌و‌
‌نگاه‌خاصی‌به‌آن‌افرا‌د‌بخاطر‌عبد
بودن‌واقعی‌دارد‌و‌انسان‌را‌خداوند‌آزاد
گذاشت‌که‌به‌آن‌درجات‌عالی‌‌که‌‌
مخصوص‌‌بندگان‌خالص‌ست‌دست
یابند
‌خداوندا‌‌عاشقم‌کن‌تا‌طعم‌بندگی‌را
به‌مفهوم‌واقعی‌بچشم

‌کعبه‌  حیران‌ شده‌ از‌ حال‌ نماز‌‌ من‌وتو
دیده‌ پُر ‌خون‌ شده‌ از‌ راز و‌ نیاز‌ من‌وتو
ناز‌‌ من‌‌ را تو‌ کِشی‌‌ ناز‌  تورا‌  من‌ بِکشَم
سجده‌  باید‌ بشود‌  ‌قبله‌ئ‌  ناز‌  من‌وتو
کرده‌ ابلیس‌ جهان‌ را ز‌ ‌‌صداقت ‌ خالی
‌‌که‌ نیفتد‌ به‌ زبان  سیر و‌‌ پیاز‌  من‌وتو
همه ‌عالم‌ چو‌ چراغند‌ که ‌با سیم‌ خِرَد
وصل‌ باید ‌بشود‌ بر‌ نول ‌و فاز ‌من‌وتو
مدعی‌  شُعله‌  زَنَد‌  بر‌  پَرِ‌   پرواز‌  دلم
‌تا‌  نیابد  ثمری   سوز و  گدازِ‌   ‌من‌وتو
داده‌ای‌چرخ‌و‌اساسش‌همه‌‌‌را،روی‌حساب
‌چون‌‌  نگردد‌  قَلمی‌کم‌  ز‌ جهاز‌‌  من‌وتو
‌عشق‌ را‌ میوه‌ئ‌ دل‌کردی‌و دادی‌به‌بَشَر
زان‌‌ جهان‌ پَرده‌کِشَد‌  زود‌  ز‌ راز من‌وتو
‌هر‌چه‌ موجود‌ به‌ دریا‌ و‌ به‌ خاکندو‌هوا
اَ‌مر‌ کردی‌  که‌  برقصند‌ به‌ ساز‌ من وتو
‌شور‌ دادی‌ تو‌‌به‌طوفان‌ که‌بتازد‌ به‌زمین
تا‌   بپیچد همه ‌جا موی‌ِ  دراز‌  من‌ و تو
میثما‌ دل‌ به‌ خدا‌بند و‌ پریشان‌منشین
‌‌می‌کِشاند‌  همه  را ‌ ‌‌‌‌ نورِ  ‌فَراز ‌ من‌ وتو
مجید‌بهلول.میثم